Leasing gruntu

Umowa leasingu definiowana jest w kodeksie cywilnym (art. 7091). Zgodnie z ustawową definicją przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Z przepisu tego nie wynika, że grunty nie mogą być przedmiotem umowy leasingu. Jednak z racji tego, że grunty nie stanowią nieruchomości podlegających odpisom amortyzacyjnym, ich leasing przebiega na szczególnych zasadach.

Umowa leasingu gruntów

Przepisy podatkowe przewidują szczególne zasady rozliczania umów leasingu gruntów. Jeżeli umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony a suma ustalonych w niej opłat leasingowych odpowiada co najmniej wartości gruntów równej wydatkom na ich nabycie, to do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat ustalonych w tej umowie, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie tej umowy z tytułu używania przedmiotu umowy, w części stanowiącej spłatę tej wartości. Nie ma przy tym znaczenia, czy przedmiotem leasingu jest grunt zabudowany czy niezabudowany.

Wykup przedmiotu leasingu

Po upływie podstawowego okresu leasingu, finansujący może przenieść na korzystającego lub osobę trzecią własność gruntów będących przedmiotem tej umowy. Wtedy przychodem finansującego, a kosztem korzystającego jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, także wtedy, gdy odbiega ona znacznie od ich wartości rynkowej.

Kliknij, aby przeczytać całość: TUTAJ >>